Na wsi zawsze jest wesoło tyle pól i zwierząt wkoło.

Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne:

• Umożliwienie dziecku poznania życia w środowisku wiejskim i najbliższego środowiska wiejskiego – podwórka.

• Zapoznanie ze zwierzętami żyjącymi na wiejskim podwórku.

• Zapoznanie z rodzinami zwierząt, domami, w jakich mieszkają wybrane zwierzęta.

• Określanie korzyści płynących z hodowli zwierząt dla człowieka.

Na wiejskim podwórku

• „Co słychać na wsi?” – wysłuchanie wiersza z „Na farmie”,

Na farmie /Krzysztof Rogulski/

Tuż za miastem, tuż nad rzeką
Farma stoi niedaleko.
Kiedy słońce rano wstaje
Pierwszy sygnał kogut daje:
„Kukuryku! Kukurykuuuuu!”
Robiąc przy tym dużo krzyku.
Zaraz po nim kury „koko”
Na swych grzędach się kokoszą.
Na to wszystko pies głos dał
Swoim głośnym „hau-hau-hau!”
Gęsi „gęgę” wystraszone
Biegną każda w swoją stronę.
Żaba – hopa! – w staw nurkuje
I swym „kumkumkum” kumkuje.
Świnka chrumka „chrum” od rana,
Bo już w błocie wykąpana.
Krowa – ta to ma ze stali nerwy! –
Muczy „muu, muu, muu” bez przerwy.
Kaczka tylko „kwa, kwa” kwacze,
Bo nie umie wszak inaczej.
Konie „ihaha” parskają,
Ogonami w rytm machają.
Tylko kot nie miauczy wcale
Leżąc na swym piedestale
I nie budzi się ze snu,
Tyko muczy „mruu, mruu, mruu”,
Chociaż ciągle mu przy uchu
Gołąb „gruchu, gruchu, gruchu”…

I tak wkoło, tak codziennie
Rozmawiają bezimiennie
Że zadziwi się przechodzień,
Jak to jest na farmie co dzień.

• Rozmowa na temat wiersza:

– O jakich zwierzętach jest mowa w wierszu.

– Spróbuj naśladować odgłosy tych zwierząt.

– Gdzie można spotkać te zwierzęta.

– Spróbuj naśladować sposób poruszania się tych zwierząt.

• „Zabawa emisyjno-ortofoniczna. Rodzic prezentuje niżej podane nagrania piosenek i proponuje, by dziecko w trakcie naśladowało głosy rożnych zwierząt.

• „Koniki” – zabawa ruchowa. Rodzic kładzie płasko na podłodze skakanki lub coś podobnego, przez które będzie przeskakiwało dziecko – konik, oraz wyznacza „stajnię” dla „konia”. Na hasło: Konik na łąkę! dziecko wybiega i biegnie kłusem– na palcach, idzie stępa – powoli z wysokim podnoszeniem kolan, galopem – z odbijaniem się to z jednej, to z drugiej nogi. Rodzic podaje tempo na bębenku, klockach, łyżkach itp. naśladując dźwiękami kłus konia (miarowe, lekkie, dość szybkie uderzenia), chód stępa (miarowe, krótkie uderzenia w tempie marszowym) i galop (rytm punktowany jak do podskoków). Na hasło: Skok przez przeszkodę! „konik” obunóż przeskakuje przez przeszkodę. Po kilkakrotnej zmianie sposobu poruszania się „konik” wraca do „stajni” na słowa: Konik do stajni!

Kura i kurczaki, świnka i prosiaki

• „Kurczątko” – zabawa z wierszykiem. Rodzic powoli recytuje wierszyk, wykonując ruchy ilustrujące wypowiadane słowa. Po każdym wersie robi krótką pauzę, by dziecko mogły powtórzyć jego ruch lub dźwięk. Przy kolejnym powtórzeniu dziecko może włączać się do recytacji.

Kurczątko

Kurczątko z jajeczka się urodziło,

(dziecko kuca w obręczach)

główkę najpierw wychyliło,

(podnosi głowę)

na dwie nóżki wyskoczyło,

(energicznie się podnosi)

czarne oczka otworzyło,

(podnosi ręce z zaciśniętymi piąstkami)

dziobek mały rozchyliło,

(układa dłonie w kształcie dziobka)

że jest głodne zakwiliło…

(naśladuje pisklę: pi, pi, piii!)

• „Gąski, gąski, do domu!” – zabawa ruchowa. Przed rozpoczęciem zabawy rodzic uczy dziecko dialogu.

Prowadzący: Gąski, gąski, do domu!”

Dziecko: Boimy się!

Prowadzący: Czego?

Dziecko: Wilka złego.

Prowadzący: A gdzie on jest?

Dziecko: Za górami, za lasami, skubie gąski pazurami.

Prowadzący: Gąski, gąski, do domu!

Do zabawy należy wyznaczyć wilka / jeśli brak wilka rodzic pełni podwójną rolę/

• „Jajko” – masażyk

Rodzic mówi: Nauczę Cię masażyku „Jajko”. Najpierw nauczymy się słów.

Jajko

A to co? A to co?

Jajko drogą szło.

Napotkało „patelnicę”

i udaje jajecznicę.

Dziecko powtarza kilka razy zdanie, a następnie rodzic wykonuje dziecku masażyk.

Rodzic kroczy palcami od dołu pleców ku górze, na czubku głowy robi okrężny ruch dłonią zakończony lekkim stuknięciem i gładzący ruch od czubka głowy ku dołowi. Po takim pokazie rodzic z dzieckiem zamienia się rolami.

• „Jak kura pazurem” – ćwiczenia grafomotoryczne. Rodzic przygotowuje duży karton, który przykleja do stolika papierową taśmą. Dziecko wybiera dwie pastelowe lub inne kredki, którymi będzie posługiwać się naprzemiennie. Przed rozpoczęciem ćwiczenia rodzic wyjaśnia dziecku, że rysując raz jedną ręką, raz drugą, będzie naśladować grzebanie kury. Ma do dyspozycji całą powierzchnię papieru. Powstałe tło może posłużyć jako podstawa do wykonania i przyklejenia np. papierowych kurek i itp.

Skąd się bierze mleko?

• „Na pastwisku” – zabawa naśladowcza. Dziecko „zmienia się” w krowy, przyjmuje pozycję na czworaka. Chodzi po „łące”, „żuje trawę” – porusza szczęką w jedną i drugą stronę. Od czasu do czasu wydaje odgłos:

Muuu, muuu.

• „Co słychać na łące?” – wysłuchanie wiersza

Co słychać na łące?

Idą drogą kotki dwa,

każdy wielki koszyk ma.

A na łące koło chaty

stoi krowa w czarne łaty.

– Krówko, czy masz mleko słodkie?

– Daj nam dużo! – proszą kotki.

– Daj nam mleka pełne kosze,

zapłacimy ci dwa grosze.

Nic nie rzekła krowa w łaty,

jadła trawę, gryzła kwiaty.

A koń, co za płotem stał,

na caluśki głos się śmiał.

Helena Bechler

Po przeczytaniu utworu rodzic prowadzi rozmowę. Chce sprawdzić, co dziecko zapamiętało,

i zwrócić uwagę na elementy humorystyczne:

– Jak wyglądała krowa?

– Co robiła krowa na łące?

– O co kotki poprosiły krowę?

– Czy kotki miały właściwe naczynie na mleko?

– Z czego śmiał się koń?

• „Skąd to mamy?”

Po co hodujemy zwierzęta na wsi?

Obejrzenie filmiku.

• „Degustacja wyrobów mlecznych”

• „Czarna krowa” – zabawa logorytmiczna. Dziecko recytuje rymowankę w pulsie ćwierćnutowym, jednocześnie gimnastykując intensywnie mięśnie twarzy (naśladuje „kręcenie mordą”). Następnie stara się powiedzieć wierszyk możliwie jak najszybciej:

Czarna krowa w kropki bordo

gryzła trawę, kręcąc mordą.

Co rośnie na polu?

• „Zaprzęgi konne” – zabawa ruchowa. Dziecko ustawia się w parze z rodzicem.

Dziecko otrzymuje pod pachy skakankę – lejce ,które za dzieckiem trzyma rodzic– woźnica. Na dwa

cmoknięcia „woźnicy” „koń” rusza. Jeśli „woźnica” pociągnie za lewą rączkę, to „koń” skręca w lewo, a jeśli za prawą, to w prawo. Pociągnięcie za obie rączki zatrzymuje „konika”. Po chwili dziecko zamienia się miejscami.

Kwiecień

• „Co rośnie na polu?” – przedstawienie dwóch podstawowych upraw rolnych i ich zbiorów: zboża i ziemniaków. Obejrzenie filmików.

• „Zbieramy ziemniaki” – zabawa dydaktyczna z liczeniem, przeliczanie i rozkładanie po równo. Rodzic rozsypuje liczmany – ziemniaki na podłodze. Następnie rozdaje dziecku 2 talerzyki, do których w określonym czasie (granie na klockach) zbiera ziemniaki. Kiedy wybrzmi ostatnie uderzenie, dziecko siada na dywanie i kolejno przelicza zebrane przez siebie ziemniaki. Po przeliczeniu porównuje gdzie jest więcej, mniej lub tyle samo. Zabawę powtórzyć kilka razy.

• „Dla konika” – praca plastyczna, formowanie z plasteliny podkowy.

Dziecko dostaje plastelinę, którą dokładnie wygniata. Robi z niej kulki, wałeczki i placki. Po dokładnym wygnieceniu formuje wałeczek, który delikatnie zawija, tak by miał kształt podkowy, delikatnie spłaszcza i wykałaczką robi dziurki.

Materiały pomocnicze: