Szybko biegnie każdy dzień, rosnę szybko, dużo wiem.

Kto rośnie po deszczu?

„Tańcowały dwa Michały”– masażyk, zabawa relaksacyjna z tekstem. Dziecko siedzi w parze z rodzicem lub rodzeństwem, twarzami zwrócone w jedną stronę, tak by jedna osoba mogła masować plecy drugiej.

Tańcowały dwa Michały

Tańcowały dwa Michały,

jeden duży, drugi mały.

Jak ten duży zaczął krążyć,

to ten mały nie mógł zdążyć.

Julian Tuwim

Dziecko rytmicznie przebiera palcami po plecach rodzica lub rodzeństwa, zataczając jednym palcem duże koła, a drugim szybciej małe koła.

„Cicho lub głośno” – zabawa ruchowa. Rodzic prosi, aby dziecko zamknęło oczy, lub staje za ich plecami. Mówi, że usłyszy teraz kroki ogromnych stop i małych stopek, a jego zadanie polega na odgadnięciu, kto idzie.

Po zagadkach w wykonaniu rodzica zagadkę zadaje dziecko. Zabawę można rozszerzyć o demonstrowanie kroków i kroczków na bębenku, klockach itp. Rodzic uderza raz mocno i w wolnym tempie, a następnie lekko, w szybkim tempie.

„Kroki i podskoki” – zabawa ruchowa. Rodzic uderza miarowo klockami, dziecko spaceruje, stawiając spokojnie kroki. Kiedy rodzic zaczyna grać szybciej, dziecko zaczyna wykonywać podskoki. Gdy rodzic robi pauzę, dziecko szybko kuca.

.„I ja też urosnę!” – praca z opowiadaniem. Rodzic czyta dziecku opowiadanie, trzymając w ręku kukiełkę lub pluszową zabawkę Misia Uszatka i odgrywając nią te kwestie, które w opowiadaniu mówi Miś.

I ja też urosnę!

W nocy padał deszcz.

– Spójrz, Uszatku – powiedziała Zosia – jak wszystko wyrosło po deszczu. Rzodkiewka na grządce, trawy

i chwasty…

Uszatek przyglądał się trawkom, dziwił się i kręcił głową. A potem fikał na trawie koziołki. Nie zauważył, jak

nadpłynęła chmura i zakryła słońce. Dopiero gdy lunął rzęsisty deszcz, Uszatek zerwał się na równe nogi

i chciał biec do domu.

Ale pomyślał: „Pada deszcz, znów wszystko będzie rosnąć. To i ja urosnę po deszczu. Postoję na dworze. Chciałbym

być taki jak Duży Niedźwiedź z lasu…”.Marzec

Stanął niedźwiadek na środku trawnika.

– Rech, rech, rech – usłyszał koło siebie.

„To zielona żabka – pomyślał. – Ona chce też urosnąć…”.

Majowy deszcz trwał krótko.

Błysnęło słońce, zaświergotały ptaki, zalśniły na liściach srebrne kropelki. Miś stanął na czubkach łapek i zawołał:

– Zosiu, Zosiu, ja urosłem!

– Rech, rech, rech! – zaśmiała się żabka. – Jaki ty jesteś śmieszny, Misiu! Wcale nie urosłeś, za to strasznie zmokłeś…

Czesław Janczarski

Po przeczytaniu tekstu rodzic rozpoczyna rozmowę na temat treści. Przykładowe pytania:

– Dlaczego trawa, rzodkiewka i chwasty urosły na grządce?

– Co robił Uszatek, kiedy zaczął padać deszcz?

– Dlaczego Miś pozostał na deszczu?

– Dlaczego żabka śmiała się z Misia?

– Jak myślisz, a co Ty możesz zrobić, aby urosnąć?

Z rodzinnego albumu

„Kto jest ode mnie wyższy?” – mierzenie i porównywanie wzrostu. Domownicy są ustawieni na dywanie w szeregu. Rodzic mówi: Sprawdzimy, kto jest od kogo wyższy, a kto niższy.

Wszyscy porównują wzrost między sobą, ustawiają się od najniższego do najwyższego.

„Hop i bęc” – zabawa ruchowa. Rodzic przygotowuje dla dziecka tor przeszkód. Najpierw dziecko przechodzi po sznurku ułożonym na dywanie, następnie obunóż wskakuje do położonego koła hula-hoop, wchodzi na małe krzesełko (przy którym stoi rodzic) i zeskakuje na dywan.
„Rosnąć jak na drożdżach” – burza mózgu, swobodne wypowiedzi dziecka. Dziecko przy stoliku, na którym stoją: mąka, drożdże, woda, cukier oraz miska. Rodzic pyta: Czy wiesz, co oznacza powiedzenie „rosnąć jak na drożdżach”?, a następnie wyjaśnia: „Rosnąć jak na drożdżach” oznacza rosnąć bardzo szybko, tak szybko, jak rośnie ciasto, do którego są dodane drożdże. Drożdże pokazuje dziecku i tłumaczy, że są to grzyby jadalne, które w odpowiednich warunkach rosną. Następnie proponuje dzieciom eksperyment; łączy wszystkie składniki w misce i odstawia ciasto do rośnięcia, a dziecko obserwuje proces. Potem można upiec pizzę lub ciasto. Smacznego.
„Z albumu rodzinnego” – zabawa dydaktyczna. Rodzic pokazuje zdjęcie, na którym jest dziecko we wczesnym dzieciństwie. Następnie dziecko bierze zdjęcie do ręki, kiedy jest starsze i określa, jakie zmiany zaszły w wyglądzie. Na koniec rodzic podsumowuje mówiąc, że wygląd zmienia się wraz z wiekiem.
„To my” – rysowanie portretu swojej rodziny na karcie pracy, tworzenie postaci człowieka, zwrócenie uwagi na szczegóły twarzy. Rodzic zwraca uwagę, aby nie zapomnieć o szczegółach twarzy: oczy, nos, usta. Następnie prezentują swoją pracę i nazywając wszystkich członków rodziny.
„Rodzina” – ćwiczenie logorytmiczne. Dzieci klaszczą, tupią i uderzają rękami na zmianę o kolana podczas recytowania rymowanki:

Mama, tata, siostra, brat, (ćwierćnuty)

z nimi jest wesoły świat. (ćwierćnuty)